Duchy! Buuuu....

Cornelia Cole

No wiesz, dla nich dziwna i oryginalna jest nasza wizja...
Wszystko zależy od punktu widzenia.

Kejtova

Ja bym się o epoke lodowcową nie obawiała, bo raczej wszystko idzie w stronę ocieplenia klimatu :)

Ja też nigdy ducha nie widziałam, ale jakoś nie pragnę żadnego poczuć tuż przy sobie, a tym bardziej by mi dawał o sobie jakieś znaki...

Pozdrawiam
Kej P.

Ata

Kej, a "Pojutrze" nie oglądałaś (;?

ja bym chciała jakiegoś spotkać *-*... cykałabym się, fakt, ale ja tak lubię *-*...

wiecie, dla nich po prostu zimno jest straszniejsze, bo mają go dość na co dzień (;... taka monotonia (;.

Atuś

Kejtova

Nie, nie oglądałam, a fajne? :P

wiadomo każde społeczeństwo jakoś inaczej sobie to niebo i piekło wyobraża - to chyba jest zależne od klimatu :P
ale tak na serio, im więcej jest różnych społeczeństw, tym więcej może być takich wyobrażeń

Pozdrawiam
Kej P.

Ata

ja powiem inaczej - ile ludzi, tyle wyobrażeń. wątpię, by dwie osoby wyobrażały sobie piekło tak samo. jak byłam mała, to sobie wyobrażałam cholernie wymyślne tortury, którym bedę poddawana, jesli nagrzeszę xD... gee, ale ja miałam (mam (; ) zrąbaną psychę xD...

chyab fajny xD. oglądałam niecaly i to na zajęciach z anglika - a więc po angielsku xD... gosciu nam nie chciał napisów włączyć xD. i nie wszystko rozumiałam xD. ale ogółem, anwet fajny (;...

Cornelia Cole

Mnie się nie podobał. Efekty - owszem, imponujące, ale film był naciągnięty.

Co do piekła - jak byłam mała moja ciocia (trzy pokolenia starsza, bardzo stara), straszyła mnie, że jeśli będę niegrzeczna, to przyjdą po mnie diabły i nadzieją na rogi. A ja sobie zawsze wyobrażałam, że nagle pęka chodnik na mojej ulicy i z ziemi wyłaniają się dwaj mężczyżni w czarnych ciuchach, z twarzami umorusanymi węglem, z (UWAGA!) jelenim porożem wyrastającym z głowy. I oni mnie tym porożem podnosili i biegli ze mną do tej dziury... i tu się fantazje kończyły, najczęściej krzykiem.
Za to moja wizja piekła... Wielka jaskinia, w której jest kilka poziomów. Było tam łoże nabijane gwoździami, wielkie beczki gorącej smoły (coś podobnego miałam na podwóżu, tylku tu były one gigantyczne), baseny lawy... Na około zaś stały olbrzymie paleniska, na których płonął ogień. Nad nimi rozgrzewano podkowy (nie mam pojęcia dlaczego podkowy). A wszędzie torturowani byli ludzie, którzy darli się w niebogłosy. Diabły biegały z łancuchami, batami i (HEH) wiosłami, którymi to wpychały uciekających ludzi do beczek ze smołą i basenów z lawą.
Te diabły też były umorusane sadzą, ubrane na czarno, tylko poroża miały mniej imponujące.

Makabryczną miałam wyobraźnię, prawda?

Kejtova

nie chciałabym znaleźć się w Twoim piekle, Nel, oj nie... :)
lubię swoją skórę, nie chciałabym jej przypiekać, ani pływać w dość ciepłej lawie
zostanę przy wodzie z bąbelkami :P
Poziomy jak w "Boskiej komedii", co?

Pozdrawiam
Kej P.

Cornelia Cole

Ja wtedy miałam 5 lat. Nie czytałam jeszcze "Boskiej komedii":P
Nie poziomy były czymś w rodzaju pięter, czy raczej poukładanych platform (z żelaznych krat, takie jak spotyka się na budowie np.), połączonych żelaznymi schodami bez poręczy.
Na tych platformach były paleniska podgrzewające podkowy lub beczki ze smołą, a przy okazji oczekujący na karę ludzie. Szli oni od góry, mając do czynienia ze wszystkimi torturami, by ostatecznie wpaść do basenu lawy, znajdującego się na samym dnie.

Też bym nie chciała się tam znaleść. Inna sprawa, że teraz - jeśli w ogóle sobie piekło wyobrażam - to mam całkiem inną wizję.

A przy okazji... Pamięć to niezwykła rzecz. Wielu ważnych rzeczy nie kojarzę, a przypominam sobie takie sny ze wszystkimi szczegółami... Okropieństwo.

Arvena

i się nie dziwię,że okropieństwo.....ja bym tak nie chciała...

co do filmu to mi sie bardzo podobał....fajne były niektóre momenty,ale czasem już tak niemożliwe, że szok...xD....

Arv

kasiorra

ja sobie wyobrazalam wieeeeelgachny obszar pod ziemią ze stumykami lawy, buchajacym ciągle w roznychc miejscach ogniem. wielkimi kotłami na paleniskach gdzie gotowali sie ludzie lol xD

jak bylam starsza dfoszły jeszcze wymyslne tortury, żelazne dziewice itp. pseudochrzescijanskie przyzady ^^ posuwalam sie nawet do tego, że jesli trafie do piekla to bedzie znaczyc ze jestem wystarczająco zla by zostac diablem XD

Kejtova

Ja piekło też wyobrażałam sobie jako jakąś jaskinię, podziemie gdzie jest strasznie gorąco. To było jak byłam taaaaka malutka. :P
Taką krainę lawą i ogniem płonącą :)
Gdzie są diabełki mieszające w kotłach. A diabeł ma widły i czasami sobie kodoś pukłuje jak ma czas, bo normalnie to sobie na czarwonym fotelu leży... :)

Pozdrawiam
Kej P.

Arvena

fajnie....co coż wiem, ze nie ma nic gorszego od piekla, ale jakoś sobie nie potrafię tego wyobraźić jakie tam mogó być męki...i nawet nie chcę!!

Arv

Darkness_

Kiedy miałem pięć lat, wierzyłem w duchy i panicznie się ich bałem! Dzisiaj oczywiście w mojej głowie nie ma miejsca na duchy. To nie znaczy, że w nie wierze! Bardzo lubię słuchać strasznych historii o duchach i myślę, że każdy może się pochwalić jakąś dziwną historią, właśnie z nimi związaną.
Pozdrawiam!
Darkness_

Cornelia Cole

Słuchanie o duchach nie równa się wierze w nie. Osoba, która - jak to określiłeś - nie ma miejsca na nie w głowie, nie może w nie wierzyć. Skoro pisałeś , że jesteś wierzącym ministrantem - może wierzysz w swojego boga, ale nie masz na niego miejsca w głowie?

Nel

Darkness_

Chodziło mi o to, że nie myślę o duchach, ale w nie wierze... To tyle.
Pozdrawiam!
Darkness_

Cornelia Cole

Taaak... Ale wymowa tego postu była nieco inna. Wyraźnie odczułam - i inni pewnie też - że traktujesz wierzących w duchy protekcjonalnie, lekceważąco.
Dzisiaj oczywiście w mojej głowie nie ma miejsca na duchy.
No to może ja powinnam napisać:
"Dzisiaj oczywiście nie ma w mojej głowie miejsca na chrześcijaństwo, Boga itede."
Jakbyś poczuł się ty, praktykujący i wierzący katolik, mało - ministrant?
Nie miałbyś wrażenia, że pogardliwie odnoszę się do ciebie i ogółu kościoła?
Na tym forum nie chodzi o to, by się wzajemnie obrażać. Zwłaszcza w drażliwych tematach dotyczących czyjeś wiary. Wszyscy liczymy się ze słowami, więc ty także tego przestrzegaj.
Podpadłeś mi drugi raz. W sprawie pierwszego wysłałam do ciebie pm-kę.

Nel

Vojtaz

Ja jak obejrzalem Amityville to potem widzialem przed oczami tą dziewczynke , nie pamietam jak ona miala ale ta z tą dziurą w glowie xD
I naprawde nie moglem spac :D
A jak bylem maly to zawsze sie owijalem szczelnie koldrą bo myslalem ze to jest taka magiczna ochrona przed potworami :P
serio
heheh
Aha i jeszcze mi sie snil czesto taki koszmar ze goscu w czarnej skórze na czarnym motorze goni mnie i mojego starego i wrzeszczy : Father , Father Czarny Vader
xD
wiem ze to glupie ale sie balem
to wszystko

Darkness_

A mnie się często śniło(gdy byłem mały), że spotykam jakiegoś pana.
Był ubrany w garnitur i lekko stąpał po ziemi. Podchodzi do mnie i... Wyciąga ręke!
Palce amputowane, komórki zniszczone... A ja nie mogę się ruszać.
Budziłem się w nocy zlany potem i wszędzie widziałem przeróżne zjawy...
Pozdrawiam,
Darkness_

Padma Patil

Wierze w duchy, choć nigdy nie wywoływałam ich. Juz duzo sie nasłuchałam opowieści koleżanek, które mówiły o przeżyciach jakie doświadczyły. a były bardzo wystraszone i w większości żałowały, że podjęły sie wywoływania duchów. Jedna z nich opowiadała mi, że duch nie dawał jej spokoju przez bardzo długi czas, pojawiał się kiedy była tylko sama, prześladowal ja w snach, wszystko same sie poruszało, latajace noże, zbite talerze, trzaskające drzwi. Ale po jakimś czasie wszystko to ustało, bo zwróciła się o pomoć o egzorcysty i na całe szczęście skończyło sie dobrze. Od tamtej pory ma stracha.
Najlepiej nie bawić sie w takie rzczey i nie igrac z nimi. Duchy za zakłucenie im spokoju moga sie mścić, a ich zemsta moze być goszka, nawet mogą zrujnować człowiekowi życie. Nie wolno zakłócac im spokoju, tak by było najlepiej, ale cóż ciekawość ludzka jest silniejsza niz jego rozum. Powinno sie dwa razy przemyśleć nim podejmnie się pochowne decyzje i trzeba umiec przewidziec tego skutki.

Nicola Morgan · Gość

Jako realistka?
Nie, nie wierzę w duchy.

Jako człowiek?
Panicznie się boję gdy jestem czasami sama w domu i są pogaszone światła. Ale to nie zawsze tak bywa, chyba zależy od mojego nastawienia.

Jako człowiek, chrześcijanin, katolik oczywiście, że wierzę. Może ci co zmarli, bliscy mi ludzie patrzą na mnie, obserwują wciąż i wciąż? No i pomagają, gdy trzeba? Ale tak subtelnie za zrządzeniem losu...
Mam BARDZO ambiwalentne zdanie na ten temat, ale postawmy sprawę jasno: nie wierzę w duchy, które snuja się po domu, pojawiają nagle za plecami, czy w oknie, okryte białym prześcieradłem z pustymi oczodołami.