"Władca Much" Goldinga

Ata

Ach... Coś boskiego Znaczy, boskiego, no... Moze nie tk boskiego-boskiego w pełnym tego słowa znaczeniu. Alewbiło mnie w fotel. No, znaczy się, w łóżko. Ech, whatever.
I nie kojarzyć sobie tego z "Włatcami móch" z TV4 XDD.

Grupa chłopców w wieku od kilku do kilkunastu lat ląduje na wyspie. Początkowo są szczęśliwi - wybierają wodza, miejsce i sposób zwoływania spotkań, dzielą się na "starszaków" i "maluchów; rozdzielają między starszaków obowiązki - maluchy mogą się bawić. Zażywają wolności, spowodowanej brakiem starszych. Ale, oczywiścoe, jak to zwykle bywa - sprawa się rypła.

Nie będę się wdawać w szczegóły, bo wolałabym, zebyscie smai przeczytali. Sam początek jest niemal nudnawy, ot, spadają na wyspę, Ralf, Prosiaczek, cała reszta, bawią sie, w ogóle, fajnie jest, dlatego kiedy w koncu zaczynają sie naprawdę dramatyczne wydarzenia - no, ksiażka rozbraja, i już, no.

Jeśli chodzi o autora, to jest laureatem Nagrody Nobla - nie wiem,k czy za to, czy za coś innego, ale na pewno ta książka by zasługiwała. Polecam.

Atuś