[Z]Myśli oderwane - Strach

annie

Kolejna miniaturka, ale cóś mi w niej zgrzyta. Może Wasze komentarze pomogą znaleść zadzior.
A.

Pi.Es. - W zamierzeniu ma to być seria.

Tęsknię za czasem, który minął bezpowrotnie.
Teraz, patrząc z dystansu, uświadamiam sobie stracone szanse. Mniejsze, większe, bez znaczenia, bolą tak samo.
Z każdą kolejną szklanką whisky coraz bardziej pogrążam się w rozgoryczeniu. Wpatrując się w ogień, w blasku płomieni widzę jej twarz.
Miałem to szczęście móc patrzeć jak dorasta.
Najpierw, jak z niewinnego dziecka staje się dziewczyną; nastolatką… nazbyt dojrzałą na swój wiek. Aż wreszcie z kokonu wykluł się motyl… pełna wdzięku kobieta, wypełniona magią.
Postrzegałem ją jako irytującą, bezczelną uczennicę.
Nie znosiłem jej.
Wiecznie wyciągnięta do odpowiedzi ręka doprowadzała mnie do stanu wrzenia. Za to wyżywałem się na jej matołkowatych przyjaciołach. Nie, żebym potrzebował do tego pretekstu. Odstawała od nich tak wyraźnie. Zresztą, nie tylko od nich.
Z upływem lat zmieniała się w doskonałość.
We wszystkim.
Znienawidziłem ją jeszcze bardziej. Uświadamiała mi własne niedostatki. Pod koniec jej nauki w Hogwarcie sam jej widok; na lekcjach, w Wielkiej Sali, czy podczas niezupełnie przypadkowych spotkań na korytarzu, przysparzał mi słodko-gorzkich cierpień.
Dlatego, że gdzieś po drodze zacząłem ją DOSTRZEGAĆ! Małe dłonie, precyzyjnie siekające składniki, zbłąkany lok, który odgarniała szczupłymi palcami. Ciepły uśmiech przeznaczony dla przyjaciół.
Teraz zabiłbym za jeden przeznaczony dla mnie.
Konsekwencją tego były sny, głęboko w nocy, nad którymi nie potrafiłem zapanować.
Na miłość Merlina, była uczennicą!
Byłem…jestem wrednym sukinsynem, ale wtedy łudziłem się jeszcze, że kołaczą się we mnie resztki człowieczeństwa.
To, co jej zrobiłem pozbawiło mnie resztek już i tak poszarpanych złudzeń.
To był jej siódmy rok – ostatni.
Przycichła.
Wydawała się przygaszona. Nadal doskonale przygotowana, lecz już bez tak charakterystycznego zapału. Jak automat. Jakby przestało jej zależeć.
Nieobecna.
Do czasu.
Żałosny żart jednego ze Ślizgonów o mało nie doprowadził do tragedii. W ostatniej chwili powstrzymałem ją od wrzucenia ostatniego składnika. Kiedy złapałem ją za nadgarstek uniosła głowę i spojrzała mi w oczy. Spodziewałem się zdziwienia, ale w jej oczach było coś dziwnego… wtedy myślałem, że to tylko odbicie moich własnych pragnień.
***

Nie pamiętam już jak to się zaczęło, to nie istotne.
Ukradkowe muśnięcia wzrokiem, z początku rzadko, potem coraz częściej. Przeciągnięcie paznokciem po skórze przy sprawdzaniu eliksiru.
Mała dłoń na mojej. Przypadkowe otarcie ciałem na korytarzu.
Tyle tego, a ciągle mało.
Uczucie ciągłego niedosytu. Zabawa w kotka i myszkę.
Coraz bardziej intensywna...
Przez chwilę wierzyłem, że marzenia się spełniają.
Po czasie rozwiały się w pył.
Wiedziałem, czego oczekiwała. Nigdy jej tego nie dałem.
Nie byłem w stanie.
***

Teraz mogę ją tylko obserwować. Z daleka. Jak szczur kryję się w cieniu. Jak szpieg.
Tylko to potrafię.
Patrzę jak uśmiecha się do innych, ale ten uśmiech nie dociera do oczu. Są smutne.
Przeze mnie.
Zgasiłem radość, Merlinie wybacz.
Wtedy byłem pewien, że to najlepsza decyzja.
Teraz wiem, że to był strach. Życie dawało mi największą szansę, a ja…stchórzyłem.
Po raz pierwszy w życiu.
Bałem się uczuć.
Przecież bezpieczniej ich nie mieć.

Ata

Ja tam wypatrzyłam tylko zgrzyty natury technicznej, bo jeśli chodzi o treść – jak dla mnie bez zarzutu. Tytuł, pasujący do całości, oryginalny paring, kanoniczność, jak na taką właśnie parę, zachowana... w końcu trochę charakter Severusa musiałaś zmienić, by mógł się on zakochać w Hermionie.

Uwielbiasz tę parę, prawda? Wszystkie twoje ficki i tłumaczenia kręcą się wokół niej... dobrze jets mieć jakieś zainteresowania xD...

Jeśli chodzi o owe zgrzyty natury technicznej – to najczęściej pojawiający się był taki, że po wielokropku nie dawałaś spacji. W paru miejscach. Popraw ;).

Cornelia Cole

Czyżby Snape i Hermiona?xD
Ciekawe, ciekawe.
A treść bardzo mi się podobała. Takie inne, żal nie z powodu uczynienia krzywdy, ale nie soełnienia marzeń. I również nie znalazałam żadnych zgrzytów.
Więc co mam napisać więcej? Może oklepane znienawidzone "Oby tak dalej w następnych fickach"?xD

Cora

blaire

Jak Ty umiesz wybierać ciekawe ficki do tłumaczenia! Pogratulować!
Chyba jedna z lepszych miniaturek jakie do tej pory czytałam. Taka pełna uczuć. I szkoda, że taka krótka. Ale w końcu to miniaturka ;)
Aha, mnie nic nie zgrzytało :D

Ata

czyżby annie pisała/tłumaczyłą tylko ficki SS/HG xD?

blaire, wydaje mi się, ze to nie jest tłumaczenie. annie też pisze. wszechstronnie uzdolniona *podliz* xD...

no, właśnie tak bywa, ze najczęściej coś zgrzyta autorowi, a nie tym, któzy to czytają... ew. tłumaczowi. znam ten ból :P.

Atuś

annie

Mały offtop:
ATA, rzeczywiście TYLKO ta para i nic innego. To moja obsesja. No, severitusy też uwielbiam, ale nie tłumaczę, wolę czytać.
Blaire: tym razem czytałaś moje wypociny, cieszę się, że przypadły Ci do gustu;)
Cornelia, wcale nie znienawidzone, takie słowa motywują do pracy nad sobą.
Dziekuję za komentarze.
Pozdrawiam
A.

Cornelia Cole

W takim razie:

OBY TAK DALEJ!

Nie zabijać mnie, ja motywuję Annie:)

Nel

Darkness_

Bardzo oryginalne! Ciekawy pomysł i Hermiona & Sneape… Cudowne, piękne! Właśnie takich Severus'ów uwielbiam. Mało błędów i literówek… Nie będę ich tutaj cytował, bo świetnie zrobiła to Ata…
Pozdrawiam!
Darkness_

Rose Mary

Orginalne!!!!
Spodobał mi się pomysł bardzo.
Szkoda tylko, że takie krótkie.
Trafnie opisujesz tutaj Severusa-myślę, że on taki jest-po prostu w cieniu obserwuje wybranke i nie ma odwagi....
A zresztą ...
Moim zdaniem nie ma żadnych zgrzytów i innych niedociągnięć
PIĘKNE