Wielki Marsz

Ata

Ja wiem, ze do książek Kinga jest osobny temat, ja wiem, no, ale ta książka tak mną wstrząsnęła, ze po prostu kurde, no... Boska jest.

Czytał ktoś tutaj Wielki Marsz? Bo ja właśnie przeczytałam to drugi raz i ostatnie dwa rozdziały wstrząsnęły mną równie mocno, jak poprzednio. Czytałam z przerwami, więc nie wczułam się tym razem tak, zeby aż skurczy w nogach dostać, ale, kurrrde, no, książka jest naprawdę obłędna. Parę lat teu bym się na niej poryczała chyba. Nie, żeby były jakieś wzruszające w ten sposób sceny, ale... Ale jakoś tak, no, naprawdę, niezła jest ta książka. Poryczałabym się pewnie też, gdyby McVries umarł przedostatni (khm, jak ktoś czytał, to wie XD), ale nie wydaje mi się, by ktokolwiek umiał napisać taką scenę, po prostu mi się nie wydaje, no, nawet King. Po prostu czego by się nie napisało, byłoby źle i sztucznie, o.

Całość rozchodzi się o to, że w przyszłości w Stanach Zjednoczonych jest jakiś komunizm czy coś, nie wiem, King nie wyjaśnia tego dokładnie, skupia się na Marszu. W każdym razie raz do roku organizowane są Wielkie Marsze, w które wyrusza stu chłopców. Jest w miedzyczasie opisana procedura, jak przyjmują do tego marszu i w ogóle. Nagroda jest kusząca - wszystko, czego zapragniesz. Po prostu mówisz, czego chcesz i to dostajesz, niezależnie od tego, co powiesz. I dlatego dużo osób daje się skusić... Ale podczas Marszu szybko żałują.

Bo nie mozna się po prostu zatrzymać. Trzeba iść z prędkością co najmniej 6 kilometrów na godzinę, inaczej dostaje się ostrzeżenie. Dostaje się je tez np. za uderzenie kolegi, różne rzeczy, no. Trzy ostrzeżenia, a potem kulka w łeb. Ostrzeżenie można zatrzeć, idąc bez żadnych wykroczeń przez godzinę.
Uczestnicy Marszu opisanego w ksiażce idą w sumie ponad cztery dni bez snu, odpoczynku, niczego, jedzą tylko to, co ze sobą wzięli i każdego ranka o 9 dostają koncentraty tam różne do jedzenia, no i wodę, kiedy zapragną. Ale niektóre sceny, które tam są... Wiadomo, jak to u Kinga, niektóre obrzydliwe, ale... Kurczę, no, świetne. Naprawdę poruszające. Opisywane śmierci, walka ze skurczami w nogach, zmęczeniem, popadanie w obłęd, tracenie butów, wypróżnianie sie na oczach tłumu, pragnienie, by wszystko się skończyło... To, jak jeen gosciu rozszarpał sobie gardło, jak niektórzy próbowali uciekać w las, w tłum, jak... Kurczę, no, nie opowiem przecież wszystkiego ^^. To po prostu trzeba przeczytać.

A koncówka jest taka... Niejasna. Nie wiadomo, czy interpretować to dosłownie czy nie, szczęśliwie czy nie... Kurczę, no, taka dziwna ta końcówka jest, naprawdę. A ostatnie dwa rozdziały, kiedy zostało już tylko 10 chłopaków, są naprawdę świetne.

Po prostu polecam, o.

Atuś